Ik lees op de site over ‘spreekangst’, maar ik heb helemaal geen spreekangst…
Als je bewust met jouw spreken bezig bent en probeert om zo weinig mogelijk te stotteren, bijv. door woorden te vermijden en situaties te ontwijken, noemen wij dat al ‘spreekangst’. Ook als je nu geen spreekangst meer hebt, kun je (blijven) stotteren omdat je de natuurlijke spreekwet niet kent en op z’n kop blijft zetten.
Lees hier de ervaringen van een willekeurige cursist:
Tot mijn 18de heb ik logopedie gevolgd. Hier ben ik heel erg bezig geweest met moeilijke stotters makkelijk maken. Op zich ging dit best goed en had ik geen problemen met de stotters die ik niet had.